De EU toonde met de nieuwe omnibus wetgeving de standvastigheid van een strandbal op het vlak van milieubeleid.
Wat is er gebeurd?
Er is een update van CSRD-wetgeving. Die wordt minder streng, er moeten minder impactvol maar de doelen blijven hetzelfde. Da’s zoals zeggen, hey kinderen we gaan dit jaar minder rekenen, je oefenboek gaan we niet meer checken maar je moet wel op het podium eindigen bij de wiskunde-olympiade. Met andere woorden, de intrinsiek gemotiveerden doen flink verder, de rest gaat buiten tegen een blikje aanstampen of memes liken van wiskunde-haters.
Er valt wel wat te zeggen over de huidige CSRD-wetgeving. Goeie en slechte dingen,
Slecht: De pain-in-the-ass administratieve overlast
Bedrijven die aan de slag gingen met CSRD moesten in allerijl excel-licenties bijkopen om al hun data-punten onder mekaar te kunnen rapporteren. Er ging zoveel tijd en middelen naar ‘in orde zijn’ dat er bijna geen tijd en geld meer over was om die datapunten om te zetten in concrete actie. De enige die alles nog écht tot op het bot begrijpen zijn de compliance mensen en da’s vaak slecht nieuws voor de handjes-uit-de-mouwtjes mensen die gewoon wilden beginnen.
Goed: Een redelijk waterdichte methode om je impact te kennen
De tijd dat het duurzaamheidsbeleid van de gemiddelde olie-delver bestond uit papiertjes rapen op het dorpsplein, die tijd is voorbij, dankzij CSRD werden onze oliebaronnen verplicht om te praten over CO2-uitstoot en bodemverontreiniging. Bovendien moet je je doelen ook omzetten in KPI’s, vaak controleerbaar door externe partijen.
Wat moeten we hier nu mee
Er zullen centen vrijkomen omdat de administratieve last verlicht wordt. En dat lijdt tot meer impact. Tenminste, da’s het verhaal van de EU (en ook van flink wat lobby-groepen). De waarheid? Er komt nu ook ruimte vrij voor de nay-sayers die minder lastige vragen zullen krijgen van hun klanten.
En dus wordt de opdracht van goeie communicatie veel groter. Je doet niet langer aan rapportage omdat het moet van de de EU Omnibus. Je doet het omdat het moet voor de mensen op de bus. En dat zijn vaak kinderen.
Dus beste bedrijfsleid(st)er: elke keer als jij tegen je kinderen zegt dat ze tòch hun best moeten doen in de wiskundeles voor ‘later’, zorg dan dat er een later is. Zorg voor onze planeet.
Comments